Glückseelig
Heier, wie mr den strenge Winner hatten, standen emol af dr Strooß zwaa sötte Porpis un hamm siech mietenanner unnerhalten. „Ober dös is knorke“, soogt dr aane. „Schul hamm mr kaane, weil sötte Wollhühnjer eingetroffe sei, un ze waschen braung mr uns aa nimmeh , weil bi dere Saukölt is Wasser af dr ganzen Strooß eingefrurn is. Gleich neem unnern Haus is e Wasserruhrbruch, do taue se scha seit gestern auf. Bi den harten Frost werd dös net gleich ins Geschick kumme. Naa, su schie ho iech‘s in mann ganzen Leem noch net gehatt. Maantweeng kännt dös esu lang dauern, wie‘s wott. Maanste net, Harmann?“
De Neideitel plaudert as dr Familie
Wie bi meiner Fanny emol Kaffekränzel war, kümmt dr Bu nei un soogt: „Mutter, such miech när emol oh, iech muss an Floh hamm.“
Meiner Grußen war dös natürlich kunnesal fatal, se schnauzetn ah un soogt: „Mach, daß de nauskümmst, dös is ganz bestimmt e Errtum.“
Nooch erer Weil gett de Tür widder auf, un dr klaane Tolpatsch riefet nei: „ Mutter, miech beisst fei schu widder e Errtum!“
In unnern Kränzel hot do neilich de Soph aa ewos Putzigs vun ern Enkele derziehlt. ´s is e klaans Maadel, un die hot de Mutter emol ohmst ins Bett gebracht. Wie se‘s Gutenachtkussl gibbt, maant se: „Mutti, de host wuhl vun ne Vooter sann Parfüm genumme?“
De Mutter hot nämlich korz zevur, weil‘s esu kalt war, e Tass‘ Tee getrunken un en Schuss Rum neigetah gehatt.
´r hot siech verännert
Af dr Strooß treffen siech zwah Mannsen. Do fängt der aane ah:
„Horch amol, Kort, du host diech ober verännert.“
Der schaut ne derstaunt ah un maant: „Iech haß doch gar net Kort.“
„Wos, Kort haaßt de ah nimmeh?“