Mei scheenes, mei deires, mei einz‘ges Gind,
Ich schtehe hier ungen, es seiselt der Wind
Dorch de Baime un dorch meine Seele.
Un von meiner dämischen Liewesglut
Da ging schon die Eene, is C warsch, kaput,
Fier dich ging se, Deierschte, fleten!
Es is hier so scheene, wo bleibste denn nur,
Mei Selmachen, kumm doch, ich spiel Dir was vor,
Der Himmel der hubbert vor Freede;
Er sieht sich so ros‘g un so feierlich ahn,
Un drieb‘n uff‘n Wasser, da schaukelt ä Gahn,
Der is wie gemacht fiehr uns Beede.
Mei Härze, ich gehe ze Grunde um Dich,
Du weest je, ich liewe Dich färchterlich,
Ich liewe Dich bald zum Zerblatzen!
Un wenn de nich kimmst, da erseefe ich mich.
Doch vorher, ich schweere Dirsch feierlich -
Erseefe ich erscht Deine Gatzen!