April is, draußen scheint de Sonn
doch när e paar Aagnblick
do komme schu wieder de Wolke reingezugn
on schiebn de Sonn zerück.
Der Storm saust über de Wiesen hi,
of Berg on Wälder zu;
heilt wie e Kind, reßt aus geschwind
on wieder is draußen Ruh.
Of aamol regnt 's ven Himmel wie
mit Ranne, wos när ka,
do zwängt de Sonn sich wieder dorch,
on's gieht ven neie a.
Ja 's liebe Laabn is aah e su,
ball Regn, ball Sonneschei,
eh manning der Mai in Herz neikömmt,
is 's liebe Laabn vorbei!
Aus der Sammlung Gezeiten des Jahres